Waarom draagt ​​de peer geen vrucht?

Een peer wordt beschouwd als een nogal wispelturige boom, hij vriest vaak, is ziek en daarom zijn er maar heel weinig industriële perenplantages in ons land. Prive-tuinders klagen ook vaak over dit gewas, niet alleen over de grilligheid van het klimaat, maar ook over het feit dat een peer vaak niet bloeit en lange tijd geen vruchten vormt na het planten van een zaailing, en soms kan hij zeer overvloedig bloeien, maar ook niet geen gewas. We zullen vandaag praten over de oorzaken van dit fenomeen.

Inhoud:

• Varietal Pear Kenmerken
• Gebrek aan voeding in de bodem
• Fouten bij het planten
• Peer - Wild
• Verlichtingstekort
• Ongedierte schade
• Een peer geeft kleur maar geen fruit

Varietal Pear Kenmerken

De meest voorkomende reden waarom een ​​peer geen vrucht draagt, is de variëteit. Dit is een biologisch teken en niets slechts, behalve de extra jaren van verlangen, brengt het geen eigenaren van tuinpercelen. Om je geen zorgen te maken over het feit dat de zaailing die je hebt gekocht en geplant, zoals verwacht, geen vruchten afwerpt, moet je meer weten over de datum van zijn intrede in de vruchtzetting voordat je een bepaald perenras koopt.

Bijna elke perenvariëteit heeft zijn eigen term. Het is waarschijnlijk niet de moeite waard om voor elke variëteit de vruchtdata te vermelden, dus we zullen geschatte vruchtdata geven voor de meest bekende en meest voorkomende variëteiten (zowel in tuinpercelen als in kwekerijen).

Perenrassen "Moskvichka" en "Ter nagedachtenis aan Yakovlev" geven de eerste oogst na drie of maximaal vier jaar; variëteiten "Larinskaya", "Vaderland" en "Roodzijdig" zullen iets later vrucht dragen - vier of vijf jaar na het planten van een zaailing op de site; variëteiten "Leningradskaya" en "Beauty" zullen de vruchten vijf of zes jaar na het planten van een zaailing op de site verrukken; variëteiten "Josephine", "Mechelnskaya" en "Bereslutskaya" geven de eerste vruchten alsnog, tenminste tien jaar na het planten van een zaailing op een vaste plaats.

Wat betreft de leeftijd van de zaailing, bij het planten van perenplanten met eenjarige planten, zullen ze sneller wortel schieten en kan de periode van vruchtzetting met een jaar worden verkort. Bij het planten bij tweejarigen, wat meestal niet gebeurt, omdat het erg moeilijk is om tweejarige peren uit de kwekerij te halen, zijn ze langer ziek en kan de periode van vruchtzetting ongeveer een jaar later oplopen.

Natuurlijk wordt alles verbeterd, nu zijn er nieuwe voorraden waarop de peer sneller vruchten afwerpt, bijvoorbeeld voorraden zoals PG 2, PG 17-16 en PG 12 van de Michurin Institute-selectie brengen de leeftijd van peer in een paar jaar.

Gebrek aan voeding in de bodem

De tweede reden, als de peer lange tijd geen vrucht draagt, is een tekort in de bodem van een bepaalde voedingsstof. Bij zo'n tekort lijkt de peer in slaap te vallen; alle processen in de plant verlopen langzaam. Gedurende deze periode kan het wortelstelsel zich echter actief ontwikkelen; het groeit zowel in de diepte als in de breedte.

De wortels ontwikkelen zich op zoek naar voeding en zolang het wortelstelsel groeit en de voeding onvoldoende is, vormen de vruchten zich niet. In dit geval kan de peer al dan niet bloeien, of bloeien, maar geen vrucht zetten, waardoor de eierstokken worden gevormd, maar de eierstokken zullen snel in stukken vallen.

Om het tekort aan voedingsstoffen onder de peer te compenseren, moet je meststoffen maken, maar dit moet heel voorzichtig gebeuren. Als de grond bijvoorbeeld verzadigd is met stikstof, kan de peer actief beginnen te groeien, een vegetatieve massa vormen - bladeren, scheuten, maar niet bloeien.

Om het nutriëntentekort correct te vullen, is het raadzaam om een ​​bodemanalyse uit te voeren in het juiste laboratorium. Alleen een volledige analyse kan uitwijzen welk element schaars is en welk overschot.

Als meststoffen worden toegepast zonder hun hoeveelheid in de grond te kennen, kan men de grond met één element oververzadigen en niet een ander toevoegen aan de overvloed, wat niet alleen de situatie kan redden, maar ook kan verergeren.

Stel je voor dat we op de hoogte zijn van de samenstelling van de grond, en zelfs als deze geen belangrijke elementen in overvloed bevat, dat wil zeggen dat er stikstof, kalium en fosfor aan de grond moeten worden toegevoegd.

U moet weten dat de introductie van stikstof onder de peer alleen in het voorjaar geschikt is. Aangezien de peer qua winterhardheid niet verschilt, kunnen we, als we in de tweede helft van de zomer of, erger nog, in de herfstperiode stikstof aan dit gewas toevoegen, de peer actief blijven groeien, de scheuten voor de winter zullen geen tijd hebben om te verhouten en gewoon te bevriezen. De introductie van fosfor en kalium is mogelijk in de lente, zomer en herfst.

De geschatte normen voor meststoffen en de timing van hun toepassing zijn het vroege voorjaar (tijdens de ontluikende periode), de volgende periode is het begin van de zomer, de volgende is halverwege de zomer en het einde van de voeding is het einde van de eerste herfstmaand.

Aan het begin van het groeiseizoen hangt het meestal af van de timing van het begin van de kalenderlente en kan van begin tot half april worden waargenomen, de perenbladeren bladeren en u kunt er een kilo volledig verrotte mest of humus onder doen met 300 g roet. Het wordt aanbevolen om nitroammophoska toe te voegen, nadat het eerder is opgelost in een hoeveelheid van 19 g per emmer water (10 liter) voor elke peer.

In de vroege zomer moeten planten worden verrijkt met fosfor in de vorm van superfosfaat en kalium - kaliumsulfaat. Superfosfaat in een hoeveelheid van 13 g onder een peer moet droog worden aangebracht in een eerder losgemaakte en bewaterde grond en na bemesting kan de grond worden bedekt met een laag humus. Kaliumsulfaat wordt bij voorkeur in opgeloste vorm toegevoegd in een hoeveelheid van 10 g per emmer water (10 liter).

Halverwege de zomer is het ook raadzaam om in dezelfde hoeveelheid en in dezelfde vorm als aan het begin van de zomer superfosfaat en kaliumsulfaat toe te voegen.

In het najaar is het ook aan te raden deze meststoffen toe te passen, waarbij de dosering gehalveerd wordt, maar in dezelfde vorm als in de zomer.

Er moet ook aan worden herinnerd dat de peer kan bloeien en geen vruchten kan afwerpen of de eierstok kan laten vallen als de grond extreem bevochtigd is als gevolg van zware regenval, overmatige irrigatie of in de buurt van stilstaand grondwater (optimaal 2,5 m).

Een peer bloeit of bloeit mogelijk niet, maar geeft mogelijk niet op overmatig zure grond. Aangezien de peer de voorkeur geeft aan neutrale bodems, moet het kalkzure grond zijn, toe te passen op 1 m² 200 gram limoen. Maar deze norm hangt af van de zuurgraad van de grond en de samenstelling ervan, dat wil zeggen de grond - zanderig, leem of chernozem.

Om te begrijpen of zure grond mogelijk is van planten die erop groeien: paardenstaart, brandnetel, paardenzuring spreken over de verhoogde zuurgraad van de grond. In het geval dat de grond wordt doorweekt met een gazon - wat nooit kan worden gedaan en het gazon alleen tussen de rijen kan worden toegestaan, maar niet in de buurt van de stam - of het wordt opgegraven, dan kunt u een set lakmoespapier en een kleurenschaal gebruiken om de zuurgraad te bepalen .

Fouten bij het planten

Een peer is erg gevoelig voor onjuiste aanplant: het is erg belangrijk om de diepte van de wortelhals te observeren en het is raadzaam om perenzaailingen te planten met betrekking tot de kardinale punten zoals ze eerder in de kwekerij waren gegroeid. Het niet naleven van deze, in feite elementaire regels, kan leiden tot ernstige vertragingen bij het begin van de vruchtzetting van de peer.

Perenzaailingen moeten zo in de grond worden geplaatst dat de wortelhals (dit is de plaats waar de wortels in de stam gaan en niet de plaats van enten, zoals veel mensen ten onrechte denken) zich op het bodemniveau bevond. Als de wortelhals verdiept is, kan de peer enkele jaren later vrucht dragen dan zou moeten. Als de wortelhals hoog boven de grond blijft, kan het wortelsysteem van de peer bevriezen, vooral in de winter als er al vorst is en er nog steeds geen sneeuw of heel weinig sneeuw is.

In dergelijke winters wordt vaak het bevriezen van het wortelsysteem waargenomen, vaker zijn dit de jongste en belangrijkste wortels voor de plantenvoeding, die hoewel ze tijdens de vegetatieve periode worden hersteld, maar in dit geval banaal en niet vruchtbaar zijn, zal het druk zijn met het herstellen van het wortelsysteem.

Het is ook belangrijk bij het planten van peren rekening te houden met de windstreken. Iedereen weet heel goed dat door de snelle ontwikkeling van de zaailing, het wortelstelsel en de luchtmassa, de peer in de kwekerij wordt verkocht als "een jaar oud". Eenjarigen tijdens het planten kunnen lange tijd ziek zijn en wortel schieten op een nieuwe plaats, waardoor de periode van binnenkomst van de peer in de vruchtzetting wordt vertraagd. Om dit te voorkomen is het noodzakelijk de zaailing zo te plaatsen dat de naar het zuiden georiënteerde zijde zich weer in het zuiden bevindt. Om te begrijpen welke kant van de zaailing naar het zuiden was gericht en welke naar het noorden, kun je de schors van de zaailing zorgvuldig onderzoeken - als het donker is, alsof het gebruind is, dan is dit de zuidkant en als het lichter is, dan het noorden.

Trouwens, als je de perenzaailingen al verkeerd hebt geplant en de wortelhals is verdiept of juist aanzienlijk boven het grondoppervlak uitsteekt, kun je proberen de situatie te corrigeren. Als u bijvoorbeeld de wortelhals verdiept, kunt u proberen de boom op te graven en grond onder de wortels te strooien (dit is natuurlijk mogelijk als de boom een ​​jaar, maximaal twee jaar geleden is geplant), als de wortelhals veel boven het grondoppervlak uitkomt, kan de stengel worden bedekt met aarde, drukte haar goed.

Peer - Wild

Soms, vooral bij het kopen van een zaailing niet in de kwekerij, zoals we constant adviseren, maar op de markt "met de hand", kan een perenboom zich heel goed en actief ontwikkelen, maar hij zal vele jaren niet bloeien. Dit gebeurt als u niet een druivenpeer bent verkocht die op een voorraad is geënt, maar een gewone perenzaailing, dat wil zeggen een wilde.

In dit geval, zelfs als je tolereert en wacht tot het fruit wordt ontvangen, zul je teleurgesteld zijn - het perenfruit zal klein en zuur zijn en de plant zelf zal gewoon gigantisch worden en kan meer dan tien meter hoog worden. Helaas is het in dit geval nogal moeilijk om iets begrijpelijks te adviseren om de situatie te corrigeren. Sommige tuinders kappen een deel van de boom om de groei te verminderen en stekken van verschillende soorten worden in de kruin geënt, maar niet iedereen kan dit en niet iedereen heeft zo'n wens. Het blijft om de boom te snijden en te ontwortelen door een nieuwe variëteitzaailing te planten.

Om te begrijpen dat een wilde aan u wordt verkocht, is eenvoudig - u moet de basis van een perenzaailing zorgvuldig onderzoeken met ongeveer vijf centimeter. De entlocatie moet op deze plaats zichtbaar zijn, de stam mag niet perfect recht van de wortel zijn, er mogen geen doornen op de stam zijn, die vaak kenmerkend zijn voor wilden, en de zaailing zelf mag niet te groot, lang zijn.

Meestal heeft een eenjarige peer een lengte van twee meter, dikke wortels en twee of drie takken. Veel hangt natuurlijk af van de variëteit, de Bystrinka-variëteit kan bijvoorbeeld een hoogte tot 2,5 meter hebben, goed ontwikkelde wortels en vijf of zes takken.

Verlichtingstekort

Er kunnen fouten optreden bij het kiezen van een locatie op de site. Vaak planten tuinders, gezien de grootte van de peer en de zich uitbreidende kroon, een plant op een schaduwrijk gebied in de hoop dat de peer na verloop van tijd zal groeien en vanwege zijn hoogte uit de schaduw zal komen. Dit is natuurlijk logisch, maar onjuist.

De hele periode dat de peer groeit en zich uitstrekt, en vaak buigt, uit de schaduw, zal hij hoogstwaarschijnlijk geen vrucht dragen, en deze periode kan tien jaar of langer zijn. Feit is dat de peer gevoelig is voor verlichting, hij heeft veel licht nodig en als hij schaars is, zal hij geen gewassen produceren.

Natuurlijk, rekening houdend met de uitstekende winterhardheid van de peer, kan deze onder bescherming worden geplant, bijvoorbeeld de muren van een huis, een hek of een andere grote boom met een dichte kroon, maar alleen als dit type bescherming tegen de koude noordenwind uitsluitend aan de noordkant is gelegen.

Ongedierte schade

Een andere reden wanneer een peer niet meegaat, is de invloed van ongedierte. Het infecteert bijvoorbeeld actief de nieren van de peer en voorkomt letterlijk dat ze de keel van de peer volledig ontwikkelen, je kunt het bestrijden met behulp van het medicijn 'Alatar'. Een plaag zoals de appelbloemkever schaadt en peer, wat zich uit in de massavernietiging van bloemen. Met deze plaag kun je vechten met de hulp van het medicijn "Kinmix".

De mot kan ook schade toebrengen aan de peer, de rupsen dringen de eierstok binnen en eten de zaadkamer uit, waardoor de eierstok eraf valt en er geen fruit is. Je kunt de fruitmot wegdoen door perenplanten te behandelen met Aivengo. De verwerking kan plaatsvinden rond half mei, wanneer er jaren vlinders zijn, en herhaal het dan na 2-3 weken.

Een peer geeft kleur maar geen fruit

Soms bloeit de peer overvloedig, maar er is geen vruchtzetting, dit kan om twee redenen zijn: gebrek aan bestuiving en als gevolg van blootstelling aan vorst.

Om het bestuivingsprobleem op te lossen, is het nodig om op het perceel minimaal twee soorten peren tegelijkertijd in bloei te hebben; ze zullen elkaar bestuiven, wat bijdraagt ​​aan een jaarlijkse en stabiele opbrengst.

Om de gevoeligheid van stuifmeel van stampers te vergroten, is het noodzakelijk om tijdens massale bloei perenplanten met boorzuur te besproeien, nadat u er een 1% -oplossing van hebt bereid.

Het probleem van blootstelling aan lentevorst is moeilijk op te lossen. Vorst kan de eierstokken al in de beginfase van de ontwikkeling vernietigen of de bloemen steriel maken, immuun voor stuifmeel. Soms lossen tuinders het probleem met vorst op door in de meest risicovolle perioden ruimtes te roken, maar dit geeft niet altijd het gewenste effect.

Als de vorst in uw regio jaarlijks wordt herhaald, is het raadzaam om rassen met late bloei aan te schaffen, dat wil zeggen herfst- en wintervariëteiten.

Gevolgtrekking We gaven voorbeelden van de meest voorkomende oorzaken wanneer een peer niet meegeeft. Als u deze redenen kent, kunt u ze vermijden, en dan zal de peer u altijd blij maken met volle gewassen.

Bekijk de video: Fruitbomen snoeien - (Maart 2021).