Sneeuwklokje - de eerste adem van de lente

Send

Iedereen kent deze lage mooie plant, de eerste die na de winter in de tuinen tot leven komt. Eerst laat een sneeuwklokje een paar bladeren los en al snel bloeien de bloemen met hangende witte bellen. Sneeuw of voorjaarsvorst zijn er niet bang voor. En nu sieren veel witte bellen de tuin ... Als je bloembedden nog geen sneeuwklokjes hebben, zorg er dan voor dat je ze plant. Zij zullen als eersten aankondigen dat de lente is aangebroken. En het planten en verzorgen van sneeuwklokjes is helemaal niet ingewikkeld. In deze publicatie delen we de details van groeiende sneeuwklokjes.

Inhoud:

Botanische beschrijving van de plant
Sneeuwklokjes planten
Verzorging van sneeuwklokjes
Sneeuwklokjes in het tuinlandschap
Soorten sneeuwklokjes
Ziekten en plagen van sneeuwklokjes

Botanische beschrijving van de plant

Sneeuwklokje, Galanthus (lat. Galanthus) - een geslacht van overblijvende kruiden van de Amaryllidaceae-familie (Amaryllidaceae).

Het geslacht verenigt ongeveer 18 soorten verspreid in de aard van Midden- en Zuid-Europa, de Krim, de Kaukasus en Klein-Azië. De meeste sneeuwklokjes, ongeveer 16 soorten, komen voor in de Kaukasus. Het exacte aantal plantensoorten bestaat meestal niet. Het is een feit dat botanici het vaak niet eens kunnen worden of de gevonden plant kan worden toegeschreven aan een nieuwe soort of dat deze te weinig verschilt van vertegenwoordigers van de al bekende.

Het sneeuwklokje heeft twee lineaire bladeren van 10-20 cm lang, die gelijktijdig verschijnen met steeltjes. Bloemen zijn enkelvoudig, klokvormig, hangend. Een wit bloemdek van zes bladeren: drie buitenste elliptisch of omgekeerd eirond, binnenste wigvormig, bovenaan met een groene vlek, met of zonder inkeping.

Sneeuwklokjes hebben in de regel een zeer aangename, maar zwakke geur. Fruit - ronde vlezige dozen met drie compartimenten, waar een paar zwarte zaden worden bewaard. De zaden hebben een sappig aanhangsel om mieren aan te trekken, die de zaden wegnemen en de planten verspreiden.

Sneeuwklokjes zijn eivormig of kegelvormig. De bol is een compacte groep dikke schubben (gemodificeerde bladeren), geplant op een gemeenschappelijke dikke basis - de bodem (gemodificeerde stengel). In de sinussen van de schubben worden kleine knopjes gelegd, die aanleiding geven tot dochterbollen. De bovenste schubben zijn dun, gedroogd, meestal donker en beschermen de bol tegen beschadiging.

De sneeuwklokjesbol zelf dient om voedingsstoffen te verzamelen, zodat de plant in rust ongunstige omgevingsomstandigheden kan overleven. Vrede kan tot negen maanden per jaar duren en de plant kan op het eerste geschikte moment snel bloeien. De sneeuwklokjesbol is bedekt met een lichtbruine of bruine schil.

Zonder uitzondering zijn alle vertegenwoordigers van het geslacht van sneeuwklokjes beschermde planten, en sommige zeldzame soorten staan op het punt van uitsterven, en je kunt ze redden door in cultuur te groeien.

Sneeuwklokje dankt zijn naam aan het vermogen van een plant om uit de grond te komen en te bloeien met de eerste warme lentestralen van de zon wanneer de sneeuw een beetje smelt. De Latijnse naam van het sneeuwklokje, "Galanthus" (Galanthus), heeft vermoedelijk Griekse wortels, in vertaling betekent het "melkbloem". Waarschijnlijk werd de zachte sneeuwwitte kleur van het sneeuwklokje weerspiegeld in deze naam.

Er zijn veel legendes over sneeuwklokjes. Een van hen zegt dat toen God Adam en Eva uit het paradijs verdreef, er winter op aarde was en het sneeuwde. Eve verstijfde en begon te huilen. Ze herinnerde zich helaas de warme paradijselijke tuinen. Om haar te troosten, veranderde God een paar sneeuwvlokken in sneeuwklokjesbloemen. Dus de eerste bloemen op aarde waren misschien precies sneeuwklokjes.

Sneeuwklokjes planten

De beste tijd om bloembollen te kopen en te planten is juli-september, wanneer de planten in rust zijn. Bij een lange en warme herfst duurt de planttijd tot begin november. Op de amateurmarkt worden sneeuwklokjes vaak in bloei verkocht, wat niet erg goed voor hen is: onmiddellijk na het planten verwelken de bladeren, worden geel en sterven dan volledig af. Maar de ui blijft, hoewel verzwakt, in leven. Toegegeven, volgend jaar bloeien dergelijke planten zwak of helemaal niet, maar ze sterven nog steeds niet.

Kies gezonde uien

Let bij het kopen van rustende sneeuwklokjes op hun staat. Ze moeten dicht en zwaar zijn, met bewaarde schelpen, zonder overwoekerde wortels en stengels. Overwoekerde wortels en stengels zijn echter nog steeds acceptabel, alleen zo'n bol moet dringend worden geplant. Bezuinigingen op de lamp zijn acceptabel, maar alleen op de weegschaal. Donets mogen niet worden beschadigd en er moet voor worden gezorgd dat de wonden worden gedroogd en niet worden aangetast door schimmel.

Zelfs bollen met een afgeknotte top (bovenste delen van de schubben), maar een intacte donut en nieren, blijven levensvatbaar. Koop niet alleen gebroken en gekreukelde bollen. Zachte gebieden aan de onderkant of aan de zijkanten, vooral met een gepelde schaal, duiden op rot. Rotte bollen van een sneeuwklokje zijn bijna niet te genezen.

Sneeuwklokjes tolereren geen langdurig drogen. Het is beter om ze niet langer dan een maand in de lucht te houden, en als het niet mogelijk is om ze te planten, giet ze dan met zaagsel, spaanders, enz. En doe ze in een plastic zak met perforatie. In deze vorm gaan ze meestal in de uitverkoop en worden ze 2-3 maanden bewaard.

Landingsfuncties

Bollen worden in de regel geplant: in losse grond tot een diepte gelijk aan twee bollen, in zware grond - tot een diepte van één. Maar in ieder geval niet kleiner dan 5 cm. Sneeuwklokjes zelf regelen de plantdiepte. Als ze te diep worden geplant, vormen ze een nieuwe bol op de steel, al op de diepte die ze nodig hebben. Over het algemeen is strikte naleving van de plantdiepte voor kleine uien optioneel. Alleen met een ondiepe positie in de grond worden de bollen kleiner, maar ze vormen actief kinderen en als ze diep zijn, worden ze groter.

Plaats: in de schaduw maar opgewarmd door de zon, op bodems met een goede afwatering; bij het verplanten van wilde soorten wordt gekozen voor een meer verlichte plaats.

Temperatuur: winterharde cultuur.

De grond: ontwikkelen zich het best op voldoende vochtige, losse, goed doorlatende voedingsbodem na het aanbrengen van humus of compost. Hoog, droog en laag, met stagnatie van water, tolereren sneeuwklokjes niet. Zware kleigronden vereisen de toevoeging van zand.

Water geven: jonge planten water geven na ontkieming; dan alleen water gegeven als er weinig regen is.

Verzorging van sneeuwklokjes

Sneeuwklokjesblaadjes mogen niet worden afgesneden totdat ze volledig zijn afgestorven. Tijdens actieve groei worden vloeibare anorganische meststoffen toegepast. Hoge stikstofmeststoffen zijn ongewenst. Het is beter als ze meer kalium en fosfaten bevatten. Een grote hoeveelheid stikstof veroorzaakt overmatige bladvorming, wat bij nat weer de basis kan worden voor schimmelziekten. Kalium draagt ook bij aan de vorming van gezonde, goed overwinterende bollen en fosfor is vooral nuttig voor de bloei.

Tijdens actieve groei verbruiken kleine uien veel water. De natuur geeft meestal op het juiste moment voldoende water, maar als de winters niet sneeuwen of de lente droog is, moet je de planten zelf water geven. Sneeuwklokjes water geven is geen erg belastende taak, ze zijn behoorlijk bestand tegen droogte en zullen in ieder geval niet doodgaan. Groei alleen laag.

Na het verzamelen van zaden kun je ze vergeten. In de toekomst hebben sneeuwklokjes pas aan het einde van het seizoen verzorging nodig. Ze kunnen de zaden echter zelf zaaien. Zo begint naturalisatie.

Voortplanting van sneeuwklokjes

Planten planten zich vegetatief voort en vormen in de zomer een of twee bollen. Vooral actief is het opgevouwen sneeuwklokje: er worden 3-4 bollen in gevormd. Sneeuwklokjes worden getransplanteerd na het afsterven van bladeren eind augustus-begin september. Planten die in de lente tijdens de bloei zijn getransplanteerd, sterven bijna altijd af. De transplantatie moet na vijf tot zes jaar worden uitgevoerd, maar sneeuwklokjes groeien goed op één plek zonder transplantatie en voor een langere tijd.

Mogelijke reproductie van sneeuwklokje en zaden. Het zaaien wordt direct na het verzamelen direct in de grond uitgevoerd, terwijl planten in het 4-5e jaar bloeien. Geplant op gazons onder een bladerdak van bomen en struiken, planten ze zich voort door zelf te zaaien.

Sneeuwklokjes in het tuinlandschap

Sneeuwklokjes zijn zeer decoratief in grote groepen, niet alleen in rotstuinen, maar ook in de vorm van "tapijten" onder bomen en struiken in lichte halfschaduw, maar ook in de vorm van witte gazons tussen het gazon. Miniatuurboeketten met sneeuwklokjes kunnen lange tijd in het water staan en wanneer ze in eenvoudige kristallen vazen worden gerangschikt, zien ze er aantrekkelijk en expressief uit.

Het is raadzaam om sneeuwklokjes in kleine groepen van 10-30 stuks bij elkaar te planten. Het nadeel van deze kleuren is de vroege dood van de bovengrondse delen. Maar het is gemakkelijk te overwinnen in de bloementuin, waar het de voorkeur heeft om planten te houden die tolerant zijn voor schaduw en geen uitdroging tolereren tijdens de rustperiode.

Sneeuwklokjes worden geplant tussen struiken van langzaam groeiende vaste planten met lommerrijke bladeren, bijvoorbeeld gastheer, pioenrozen. Ze zijn ook een goede aanvulling op laatgroeiende vaste planten. Het belangrijkste is dat sneeuwklokjes gedurende het groeiseizoen gedurende ten minste een deel van de dag moeten worden verlicht.

Om de natuurlijke hoeken van de natuur in tuinen en parken te simuleren, worden sneeuwklokjes vaak geplant onder struiken en loofbomen, waardoor ze aan de verlichte kant worden geplaatst. In rust kunnen ze elke schaduw verdragen. Het is beter om bladeren die van bomen zijn gevallen niet te harken: planten doorboren ze gemakkelijk in de lente en ze verstoren ze helemaal niet. Bovendien zijn verrotte sneeuwklokjesblaadjes een goede natuurlijke meststof en behouden ze bovendien een hoge luchtvochtigheid in de bovenste bodemlaag. Als de bladeren om de een of andere reden interfereren, moeten ze in de herfst worden verwijderd om de overwoekerde planten in de lente niet te beschadigen.

Het wordt aanbevolen om sneeuwklokjes te planten om vroegbloeiende groepen in de schaduw te creëren in combinatie met hakhout, kuifeenden, kikkererwten en sleutelbloem. Je kunt ook sneeuwklokjes gebruiken in gemengde aanplantingen met halfhoge en hoge laatgroeiende vaste planten: varens, hosta, pioenen.

Soorten sneeuwklokjes

Galanthus-sneeuw (sneeuwklokje wit) - Galanthus nivalis. Het groeit wild in het zuiden van het Europese deel van Rusland, in de Kaukasus, in Europa en de Middellandse Zee. Bolvormige, vroege voorjaarsplant met platte donkergroene of blauwachtige bladeren tot 10 cm lang. De bol is rond, tot 2 cm in diameter. Steeltjes tot 12 cm hoog. De bloemen zijn solitair, tot 3 cm in diameter, met een aangenaam aroma, hangend, wit met een groene vlek aan de uiteinden van de bloembladen. De buitenste bloembladen zijn langwerpig, de binnenste wigvormig, kleiner dan de buitenste. Het bloeit vóór alle sneeuwklokjes, eind maart en begin april, ongeveer 30 dagen.

Kaukasische Galanthus (sneeuwklokje) - Galanthus caucasicus. Het groeit in het wild in de Kaukasus en Noord-Iran. Een plant met platte, lineaire, blauwachtige bladeren, tot 30 cm lang. Stelen tot 10 cm lang. De bloemen zijn wit, 2-2,5 cm lang en 1,5 cm in diameter, met een aangenaam aroma. Perianth-lobben met een groene vlek aan het einde van de bloembladen. Hij bloeit vanaf begin april twee weken. Vruchten onregelmatig. Het overwintert op de middelste rijstrook onder lichte beschutting. In cultuur sinds 1887.

Galanthus (sneeuwklokje) gevouwen - Galanthus plicatus. Wild groeit meestal in de Krim. Endemisch op de Krim en Moldavië. Een van de grootste vertegenwoordigers van het geslacht. Bladeren aan het begin van de bloei met een blauwachtige bloei, later - glanzend, donkergroen. Stelen tot 16 cm lang. Bloemen 2,5-3 cm lang en tot 4 cm in diameter. Bloeit in maart 20-25 dagen. Eivormige bollen met een diameter tot 3 cm. De bladeren worden tot eind juni opgeslagen in zonne-energie en sterven dan af.

Galanthus (sneeuwklokje) breedbladige - Galanthus plathyphyllus. Groeit in de natuur in de oostelijke en westelijke Transkaukasië. Een van de meest veelbelovende sneeuwklokjes voor de noordelijke zone. Bladeren zonder blauwachtige plaque. De bloemen zijn ongeveer 3 cm lang en tot 4 cm in diameter, met een zwak aroma. Hij bloeit vanaf begin april een maand lang. Conische bollen of eivormig conisch, 5x3 cm.

Galanthus (sneeuwklokje) Elven - Galanthus EIwesii. Oorspronkelijk afkomstig uit Klein-Azië. Dit is een lange soort waarvan de steeltjes een hoogte van 15-25 cm kunnen bereiken De bladeren van deze soort zijn breed, soms tot 2 cm, met een blauwgroene kleur. De bloemen zijn wit, groot, bolvormig. Hij bloeit voor het sneeuwklokje, in februari.

Galanthus (sneeuwklokje) Voronova - Galanthus woronowii. Bol met een diameter van 3 cm, met geelachtige buitenste schubben. De stengel is 20-25 cm lang, licht geribbeld, de bladeren zijn lineair, geleidelijk scherpend, met een verdikking aan de top, lichtgroen, aanvankelijk plat, 20-25 cm lang, na de bloei groeit de stengel en wordt hij gevouwen (plooien worden aan de buitenkant van het blad gewikkeld). Hij bloeit eind februari-maart en onder gunstige omstandigheden - in januari. Bladeren verschijnen tegelijkertijd met bloemen. Het groeit in de bossen van de lagere en middelste berggebieden in West-Transcaucasia - van Tuapse tot Batumi en verder langs de kust van de Zwarte Zee in Turkije, maar ook ongeveer. Ikaria in de Egeïsche Zee.

Ziekten en plagen van sneeuwklokjes

Muizen en moedervlekken. Ze kunnen de bollen van een sneeuwklokje beschadigen door hun holen ondergronds te graven. Muizen kunnen de bollen bovendien heel in hun holen blazen. Bollen die door knaagdieren zijn beschadigd, rotten soms, zoals blijkt uit de zwakke groei en het depressieve uiterlijk van de plant in het voorjaar. Vervolgens worden de bollen van het sneeuwklokje opgegraven en de rotte delen afgesneden, de beschadigde plek met as besprenkeld en enkele uren opengelaten zodat de wond opdroogt.

U kunt uzelf tegen muizen beschermen als u graszoden of meerjarige gordijnen niet op een afstand van 3 m van de bedden achterlaat, waar deze muizen zich kunnen nestelen. Verder dan 3 m vertrekken de muizen niet uit het nest. Als een dergelijke regeling van landingen onmogelijk is, moet u vallen zetten. Voor moedervlekken - volgens de instructies, voor vegetarische muizen - met een plantaardig aas.

Vlinderlepels en hun rupsen. Dikke grijze rupsen van schepvlinders bederven ook de bollen. Ze kunnen worden gedetecteerd en verzameld in de herfst, tijdens het wieden, wanneer ze zich voorbereiden op de verpopping.

Naaktslak. Ondergrondse slakken kunnen zich op rijke of zware kleigronden nestelen. Om er vanaf te komen, is het bij het planten noodzakelijk om de sneeuwklokjesbol te omringen met een laag grof zand of een speciale remedie voor slakken te gebruiken.

Bolvormig aaltje. Dit is een heel dunne kleine worm die in de grond en dode delen van planten leeft. Het kan ook levende bollen aantasten. Op de bladeren van het sneeuwklokje langs de randen verschijnen geelachtige tumoren onregelmatig van vorm, een donkere ring is zichtbaar in het gedeelte van de bol dat het gezonde deel van het aangetaste deel scheidt. In dit geval worden zieke planten vernietigd, de rest wordt opgegraven en 3-4 uur geweekt in vrij heet water: 40-45 ° C. En in het lege gebied planten de bollen de komende 4-5 jaar niet.

Virussen. Lichtgele, lichtgroene vlekken op de bladeren van een sneeuwklokje in de buurt van een oneffen, knolachtig oppervlak of hun onnatuurlijke verdraaiing duiden op infectie met virussen. Het is beter om de aangetaste plant snel te vernietigen voordat deze een bron van infectie voor anderen wordt. Maar in de regel komen virussen niet in de zaden, dus u kunt de aangetaste soort eenvoudig opnieuw zaaien.

Schimmelziekten. Bruine of zwarte vlekken op de bladeren van sneeuwklokjes, donzige grijze plakjes die gewoonlijk bij warm en vochtig weer op de grond verschijnen en dan hoger oprijzen en groeien, duiden op het verschijnen van een schimmelziekte: roest en grijze schimmel. De aangetaste delen moeten worden afgesneden en verbrand en zieke planten moeten zo snel mogelijk worden behandeld met fungiciden volgens de instructies.

Chlorose. Geelverkleuring van sneeuwklokjesbladeren wordt meestal veroorzaakt door schade aan de bol, ziekte, slechte drainage of groeiomstandigheden, en geen gebrek aan voedingsstoffen in de grond.

Heb je sneeuwklokjes in je tuin? We kijken uit naar je feedback en tips over het kweken van deze prachtige planten!